Sa teritorije Srbije vode otiču u pravcu Crnog mora, Jadranskog mora i Egejskog mora. Crnomorski sliv je dominantan (oko 176 milijardi m3 vode ili 93%). Prema Jadranskom moru otiče oko 2 milijarde m3, a prema Egejskom moru oko 0,5 milijardi m3 vode. Ukupni dotok vode iznosi oko 162,5 milijardi m3, a ukupni oticaj oko 178,5 milijardi m3 vode.
Sopstvena specifična raspoloživost površinskih voda od oko 1500 m3 po stanovniku godišnje, je nedovoljana jer postoji prostorna i vremenska neravnomernost, kao i razlike u kvalitetu većine domaćih voda. Vodama su najsiromašnija najviše naseljena nizijska područja, sa najbogatijim zemljišnim resursima, dok su kvalitetni vodni resursi uglavnom po obodu zemlje.
Srbija spada u vodom siromašnija područja Evrope, jer je donja granica domaćih voda oko 2.500 m3 po stanovniku.
Uzimajući u obzir geomorfološke karakteristike, gustinu naseljenosti i stepen privrednih aktivnosti Srbije, ovaj ilustrativni prikaz pokazuje da domicilnih voda ima najmanje tamo gde su potrebe najveće. To su područja u Srbiji sa najvećom gustinom naseljenosti i najintenzivnijom privrednom aktivnošću, a to su Vojvodina, Šumadija i Pomoravlje. Zahvaćeni vodni resursi obuhvataju ukupnu godišnju zapreminu zahvaćene površinske i podzemne vode od strane industrije, poljoprivrede, domaćinstava i drugih korisnika.
U odnosu na postojeće ukupne kapacitete podzemnih voda danas se zahvata 90 % eksploatabilnih mogućnosti postojećih izvorišta, dok je ovaj procenat 31% u odnosu na ocenjene potencijalne količine podzemnih voda. kvalitet je veoma neujednačen, od voda visokog kvaliteta, do onih koje je neophodno preraditi do nivoa kvaliteta vode za piće. Karakteristika sadašnjeg stanja snabdevanja naselja vodom za piće su visoki gubici koji prosečno iznose oko 30%, što je više nego kod većine razvijenih zemalja Evropske Unije.
Danas podzemne vode obezbeđuju 70% potreba za vodom domaćinstvima i industriji u Republici Srbiji, a na području Autonomne pokrajine Vojvodine je ovo isključivi način vodosnabdevanja. Prema raspoloživim statističkim podacima o eksploataciji podzemnih voda za potrebe javnog vodosnabdevanja koje iznose 486.862 mil. m3 u 2009. godini , danas se u Republici Srbiji zahvata ukupno oko 600 miliona m3 podzemne vode.
Obalski deo reka odlikuje specifična flora i fauna. Biljke vidljive golim okom pripadaju vodenim makrofitama, bez obzira da li se radilo o algama ili višim biljkama. Zbog specifičnih uslova koje vladaju u vodenim ekosistemima, kao što su slabija svetlost, rastvoreni minerali i gasovi, kao i ujednačenija temperatura, ove biljke su razvile niz adaptacija kao što je heterofilija, veća površina potopljenih listova u odnosu na zapreminu, redukcija korena, centralni položaj mehaničkih elemenata, razvijene intercelularne šupljine itd. Vodene biljke u užem smislu su submerzne, odnosno potpuno potopljene u vodi..
Danas se u Moravi nailazi vrlo često na rečne školjke, puževe, rakove. rečni rak je dugo godina bio istrebljen sa naših voda, ali po prestanku rada velikih industrijskih postrojenja, još od 80-ih godina prošlog veka, pojavio se ponovo. Vrlo često ga ribolovci hvataju na parče džigerice. Na obali kod Trstenika ga ima, oko ušća Ljubostinjske reke, oko Tumbasa, Pojla, na stenju i kamenu kod Visećeg mosta... Ali ako se nastavi nekontrolisano zagađenje Starog korita Morave, jezera „Zvezdan“ ovim tempom, nestaće i ceo živi rečni svet.
Školjke i puževi slatkovodnih voda žive u plićacima, naročito na mestima gde voda nije suviše brza. Za barsko područje češća je barska školjka. Ona je slična rečnoj, ali ima tanju ljušturu, iz razloga što je barska voda mirnija od one u rekama i kanalima. Školjke su pokrivene čvrstom ljušturom, koja se sastoji od dva pokretna kapka. Najveći deo života provode na dnu reka, kanala, bara, poluzarivene u peščano dno. S vremena na vreme premeštaju se s mesta na mesto. Kreću se veoma sporo, 20 do 30 cm na čas, pri čemu ostavljaju za sobom duboku brazdu. Građa tela "slatkovodnih školjki" prilagođena je životu na peskovitom ili muljevitom dnu reka.
Otpad i postupanje s otpadom javnost je spoznala kao problem. Međutim, ona ga ne oseća i ne doživljava kao svoj, nego kao tuđi i za čije rešavanje je nadležan neko drugi - država, lokalna samouprava, industrija itd. U najvećem broju slučajeva, spremnost na učešće na rešavanju ovog problema, javnost pokazuje samo kada je sama ugrožena. Inertan je onaj otpad koji nije podložan bilo kojim fizičkim, hemijskim ili biološkim promenama; ne rastvara se, ne sagoreva ili na drugi način fizički ili hemijski reaguje.
Sopstveni monitoring otpada, vrše zagađivači koji i finansiraju njegovo sprovođenje. Kontrolu ovakvog monitoringa povremeno vrše državni organi nadzorom nad sprovođenjem propisa. Treba oformiti centralnu i integralnu bazu podataka o svim činiocima životne sredine i katastar zagađivača u Republici Srbiji i obezbediti javnosti pristup informacijama o životnoj sredini. Uspostavljanje monitoringa i obrada podataka o nastanku otpada, sastavu otpada i fizičko-hemijskim karakteristikama.
Spiranje zemljišta zbog jakih kiša i topljenja snega, spiranjem zemljišta, u vodu dospevaju ostaci uginulih biljaka i životinja. To su organske materije u procesu razlaganja. Osim njih, u vodu dospevaju pesticidi i mineralna đubriva bogata nitratima i fosfatima. Industrijske otpadne vode nastaju pri proizvodnji i obradi metala, preradi nafte, prehrambenoj i hemijskoj industriji. Komunalne otpadne vode nastaju kao posledica aktivnosti gradskog i seoskog stanovništva, a sadrže deterdžente, otpatke iz domaćinstva i fekalije. Sve se to nalazi nadomak jezera „Zvezdan“.